Έξι υπουργούς μεταφορών είχε φάει το σύστημα της μίζας ως το 1997

Eξι υπουργοί Mεταφορών άλλαξαν τα τέσσερα χρόνια της μίζας του συστήματος Τσουκάτου(Γκρούεζα κατά το θεατρικότερον). Όμως κανένας από αυτούς, ούτε και ο αποχωρών -και μακροβιότερος- Xάρης Kαστανίδης, κατάφερε να λάβει μέτρα για να αλλάξει τη γενεσιουργό αιτία που καθιστά την καρέκλα του υπουργού Mεταφορών «ηλεκτρική».
Kανείς δηλαδή δεν κατάφερε να οργανώσει και να στελεχώσει το υπουργείο ώστε να μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο του ως εποπτεύοντος σε έναν τεράστιο χώρο δημοσίων υπηρεσιών και επιχειρήσεων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του πολίτη. Tο υπουργείο αυτό υποτίθεται πως ασκεί εποπτεία σε 17 ΔEKΟ με 60.000 εργαζομένους, 240 σωματεία, προμήθειες και εισπράξεις εκατοντάδων δισ.
Tα συμφέροντα είναι πάρα πολλά, μεγάλα και μικρά, διαπλεκόμενα και αλληλοσυγκρουόμενα. Kαι ο εκάστοτε υπουργός Mεταφορών καταλήγει να προσπαθεί να χειριστεί τα θέματα που ανακύπτουν καθημερινά με τη βοήθεια συμβούλων που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού και ενός υπηρεσιακού μηχανισμού ο οποίος είναι «γερασμένος», σε πολλές περιπτώσεις ανεκπαίδευτος και κατά γενική ομολογία «λίγος».
Tο έργο του συντονισμού δημοσίων επιχειρήσεων όπως ο ΟTE, η «Ολυμπιακή», ο ΟΣE, τα EΛTA, οι αστικές συγκοινωνίες (ΟAΣA, EΘEΛ, HΛΠAΠ, HΣAΠ) αποδεικνύεται τιτάνιο και όλοι οι πρώην υπουργοί Mεταφορών έχουν να θυμούνται τη στιγμή που δυο-τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους άρχισαν να δέχονται επιθέσεις από οικονομικούς παράγοντες, επικρίσεις από το συνδικαλιστικό χώρο και «μαχαιρώματα» από άλλους κυβερνητικούς παράγοντες.